"Vene mus gwe, Vene donder op.."

Het is onrustig in Paramaribo. Vrijdag en maandag gingen een paar duizend mensen de straat op om te demonstreren tegen de regering. Ze lopen met borden waarop staat dat Venetiaan weg moet. Vandaag hebben ze een petitie aangeboden aan de Nationale Assemblee (Surinaamse Tweede Kamer) waarin ze eisen dat de brandstofprijzen weer verlaagd worden. We Pina! Oftewel we pinaren. Dat betekent dat ze geen brood of busgeld meer kunnen betalen. En ik maar denken dat ik het zwaar had met mijn dure zorgverzekering! Wel moet ik zeggen dat ik niet precies weet hoe ik deze betoging moet inschatten op schaal van aantal mensen. Er doen verschillende aantallen de ronde.

Bouterse en Wijdenbosch leiden de boel en zijn helemaal in hun element. Om het nog maar niet te hebben over de partijsecretaris van de NDP, Ramon Abrahams, die met zijn legerpetje even hardhandig werd aangepakt door de Assemblee politie. Dat moet hem bekend voorkomen uit de 80'er jaren.

Over de tachtiger jaren gesproken.. de voorpagina van de Ware Tijd meldt vandaag dat er een dagvaarding is uitgegaan naar Bouterse betreft het 8 december proces. De verwachting is dat hij niet zal meewerken. Bouterse zelf demonstreert ondertussen rustig verder. Met zijn Che Guevara petje loopt hij vooraan in de stoet en is hij weer helemaal in de revolutiestemming. Geen telefoontje dit keer. Maar een vreedzame betoging...
Volgens een ander bericht zou Ronnie Brunswijk zijn pistool hebben getrokken tijdens een voetbalwedstrijdje van zijn team. Naast parlementslid is hij ook voetbalcoach namelijk.

De afgelopen week was dus al weer vol afwisseling. Ik ben nu al gebombardeerd tot de workaholic van het huis. Als ik thuis ben is het wel erg gezellig. In Suriname wordt alles gestolen wat los en vast zit. Donderdag heb ik een item gemaakt met Gio over de Stichting Projecten. Zij doen veel voor de buurt Flora. Het is een van de armste buurten. Een project voor FLora is een schoolboekenproject, 7 scholen hadden in elke klas een boekenkast gekregen waarin allerlei nieuwe echte Surinaamse kinderboeken geplaatst zouden worden. Maanden is gespaard voor deze boeken. 1300 in totaal. Eenmaal besteld bij de uitgever geplaatst in een grote container op het terrein. Vastgezet met een enorme hendel. En van zondag op maandag waren ze allemaal weg. Via nog geen gat waar ik niet doorheen kan zijn alle boeken gestolen. Voor de mensen van Stichting Projecten een hele klap. En de kinderen zonder nieuwe boeken. Nu maar hopen dat bedrijven opnieuw geld willen geven.

Woensdagmiddag ben ik met Gio naar het Essed stadion getrokken om voor TV Rijnmond (i.o.v. Hennah) een item te maken over jongeren van een school uit Rotterdam die hier een voetbaltoernooi spelen en hun afkomst beter leren kennen. Ze worden gecoached door Dean Gorré en die mocht ik interviewen. Over leuke Surinamers gesproken. Vrijdagavond ben ik met Sharlene naar een afsluitingsfeestje van dit toernooi geweest. Als bakra wordt je snel herkend tussen de Surinamers, dus her en der werd me gevraagd of ik mijn cameraman had thuisgelaten en van welke zender ik ben. (de openingszin van de enige blanke fysiotherapeut in het gezelschap) Ook Dean Gorré stond vrolijk naar me te zwaaien vanaf de bar. Zo zie je, vreemde eend zijn in de bijt is best leuk.
Carolyn, onze presentatrice is in Nederland voor een Meet en Greet, 10 minuten wordt namelijk ook uitgezonden op AT5 in Amsterdam. De eerste de beste douane meneer op Schiphol riep meteen: "hier is een televisiester! Jij bent toch van 10 minuten jeugdjournaal?"

Vrijdag was minister Bot in het land. En omdat hij nog wel eens iets onverwachts wil zeggen, moest Hennah hem interviewen voor de NOS over mogelijke misdaden in Afghanistan. En Aniete mocht filmen. Mijn statief reikte net niet hoog genoeg voor de vermoedelijk langste minister van ons kabinet. Helaas, deze keer geen slip of the tong. Ik heb eigenlijk geen idee of het is uitgezonden. Iemand opgelet?

Na zo'n drukke week was het gelukkig weekend en weekend in Suriname betekent voor mij vakantie (als ik niet hoef te werken natuurlijk). Zaterdag ben ik met Els en de meisjes Scholte naat Oase gegaan voor een verkoelende duik. Zaterdagavond eindelijk tijd om bij Sharlene alle tori's weer op te halen. Zondagochtend belde Els al vroeg of ik mee wilde naar Overbridge. Het is een tropisch strandje richting binnenland op een uurtje rijden vanaf Paramaribo over de stuivende Afobakaweg, langs bauxietmaatschappij Suralco. Na het zorgvuldig gebouwde huis van Jelke te hebben afgemaakt, met precieze instructies hoe ik het dak moest 'zetten', konden we in de auto. Met de hele familie inclusief huisvriend Florian die in Suriname is als reisleider. Over Overbridge zal ik niet teveel zeggen. Ik wil het contrast met regenachtig Nederland er niet inwrijven.

Laat ik alleen zeggen dat het onder een dak van pinabladeren in het zand met een heerlijk broodje chocopasta in de ene en een djogo in de andere hand, met de rivier op tien meter afstand en een prachtig zonnig uitzicht over de Surinamerivier met zijn junglerijke waterkant een echt paradijs is!

Aniete.

DISCLAIMER:
Alle teksten zijn geschreven op persoonlijke titel door Aniete en geven mijn persoonlijke reflectie op mijn leven in Suriname. De teksten mogen niet worden beschouwd als een officiële uiting of als een objectieve kijk op de Surinaamse samenleving.