Eid Mu Barrak.. (Happy Eid Ul Fitre)

Tijd voor een nieuw bericht uit Paramaribo. Met zo’n 33 graden en af en toe een tropische regenbui is het goed toeven in Suriname. Soms wel een beetje te warm. Ik ben benieuwd hoe het in Nederland is. Ik hoorde al wat herfstige geluiden. Wij hebben in huis soms best even zin in een herfstige, winderige en warme chocolademelk -op de bank-avond.

Dinsdag ben ik er al weer vier weken, de tijd vliegt als je het naar je zin hebt en helemaal als je lange dagen maakt. Inmiddels monteer ik de uitzendingen van “Tien minuten”al bijna zelfstandig (sorry Hendrik Jan). Drie keer in de week, op maandag, woensdag en vrijdag is er een uitzending. Op de niet-uitzenddagen ben ik ook vaak op pad. Zo was ik donderdagavond in de oudste moskee van Suriname, waar na zonsondergang werd ontvast. We werden meer dan hartelijk onthaald, met eten en drinken en ik had een zeer prettig gesprek met de Imam. De mensen waren vriendelijk en behulpzaam zodat we alle gelegenheid kregen de laatste avond voorafgaand aan het Eid Ul Fitre feest mooi in beeld te brengen. Soms denk ik dat ik in het verkeerde land ben geboren.

De anti-regering betogingen gaan nog steeds door. Vorige week donderdag werden de bezwaarschriften tegen het 8-december proces in behandeling genomen. De advocaat van Bouterse en een aantal andere verdachten kwamen zich melden bij het Hof van Justitie. Het was verder niet geschikt voor uitzending omdat Bouterse niet bij de demonstratie was die op het zelfde moment werd gehouden. Wel een spannende opdracht om daar bij te zijn, ik moest zelfstandig filmen en de beelden naar Nederland versturen. Gistermiddag was er weer een betoging, waarbij was aangekondigd door de oppositie dat het vreedzame karakter zou verdwijnen. Toch komen er steeds minder mensen opdagen bij de betogingen, niet meer dan de eerste in ieder geval. De betoging van gisteren stelde dus betrekkelijk weinig voor. Ik heb een paar mooie shots kunnen maken van de massa, Bouterse (wat kijkt die man toch altijd onvriendelijk de camera in) en Wijdenbosch. Veel beveiliging, de winkels waren uit voorzorg wel dicht, maar het bleef rustig.

Woensdagnacht vertrokken Tom en Els naar Barbados, zonder de meisjes voor het eerst. Leuk om op ze te passen het hele weekend. Vanaf vrijdagavond met Florian die zijn reisgroep weer naar Zanderij heeft gebracht. De eerste nacht was Noa nog ziek, dus die heeft veel gehuild en gehoest. De tweede nacht verliep beter, hoewel ik midden in de nacht wakker werd van het alarm, dat er beneden op stond. Jelke was naar me op zoek en kon de logeerkamer even niet vinden dus liep naar beneden. Het alarm hier joelt als de beste dus je staat meteen naast je bed van schrik. Gelukkig lag de remote naast het bed en kon de beveiliging gebeld worden zodat ze niet meer langs hoefden te komen. Anders zijn ze er binnen vijf minuten wat wel een veilig gevoel geeft. De meisjes hebben zich prima gehouden zonder pa en ma. Donderdag een dagje Overbridge, vrijdag naar school, zaterdag zwemmen in Oase en vandaag hebben we tijgers, apen en kaaimannen bewonderd in de Paramaribo Zoo. Heel wat anders dan het Noorder Dierenpark, maar erg leuk, vooral met een heerlijk schaafijsje in de schaduw is het volop genieten. Toch ben ik wel blij dat de tijdelijke “moeder-rol” weer even voorbij is. Verhaaltjes lezen, stroop inschenken, billen afvegen en smeltende chocolade ijsjes in je schoot laten lopen is voor vier dagen hartstikke leuk..Vannacht slaap ik weer zonder babyfoon. En Tom en Els hebben hopelijk een fijne tijd gehad in Barbados, want dat was het doel ten slotte. Maar als tijdelijke ouders hebben wij ons ook prima vermaakt.

Tot het volgende bericht!

Aniete

DISCLAIMER:
Alle teksten zijn geschreven op persoonlijke titel door Aniete en geven mijn persoonlijke reflectie op mijn leven in Suriname. De teksten mogen niet worden beschouwd als een officiële uiting of als een objectieve kijk op de Surinaamse samenleving.